

Ararat 7YO Otborny jest 7-io letnią brandy o zapachu żywych, świeżych owoców. Nieznaczna cierpkość jest uzupełniona fuzją świeżych pomarańczy i podtekstów dębowych. Intensywny, długotrwały i pełny smak, gdzie charakter owocowy równoważony jest nutą cytryny, karmelu i suszonych fig. Końcowy akcent ma smak gorzkich migdałów.
Otborny była pierwszą ormiańską brandy z dobrego rocznika. Wynalezione w 1902 roku, była rocznikiem dostarczanym na stół Jego Cesarskiej Mości w początkach XX wieku i stała się pierwszą i jedyną ormiańską brandy, która otrzymała najwyższą nagrodę Grand Prix na wystawie w Paryżu
Produkcja brandy w Armenii rozpoczęła się w 1887 roku. Był to także okres narodzin innowacji, które na przełomie wielu lat stały się cechą rozpoznawczą marki ArArAt. Nerses Tairyan, sprzedawca oferujący trunki z najwyższej półki, wybudował tu fabrykę wina i wódki, a następnie zapoczątkował produkcję pierwszych ormiańskich brandy. Po kilku latach, przedsiębiorstwo zostało zakupione przez słynną rosyjską firmę N.L. Shustov & Sons. Od tego czasu, ormiańskie brandy jest nieodzownym elementem Jego Cesarskiej Mości w trakcie ceremonii obiadowych. W 1902 roku ormiańskie brandy zdobyło nagrodę Grand Prix w Paryżu. Fakt ten został uznany za testament jej najwyższej jakości, znak przywództwa i innowacyjne podejście do tworzenia trunków.
Produkcja ormiańskiej brandy odbywa się według ściśle określonych norm Republiki Armenii. Trunek może być wytwarzany wyłącznie w Armenii i tylko z ormiańskich winogron, które zbierane są we wrześniu i październiku. Następnie umieszcza się je na specjalnych poziomych prasach śrubowych, gdzie są zgniatane w bardzo delikatny sposób, w celu uniknięcie uszkodzenia nasion. W wyniku tego procesu powstaje moszcz gronowy (zwany inaczej sokiem winogronowym). Do produkcji wykorzystywane są beczki wykonane z kaukaskich dębów, które ścinane są dopiero wtedy, gdy osiągną wiek min. 70 lat. W pierwszej kolejności, dąb jest sezonowany przez 36 miesięcy, a następnie dzielony wzdłuż słojów, w celu uzyskania tzw. klepek, które są później wykorzystywane do konstruowania beczek.